Er is vanuit Nepal geen andere optie dan een groepsreis van 5 dagen te boeken ivm je visum. We krijgen 15 dagen en daarvan snoept de heenreis er al 5 op. De eerste dag brengt ons nar de grens en door motorische pech aan de bus zijn we net te laat aan de grens om de travel-permit voor Tibet te regelen. Helaas hebben we dus de volgende dag een langere dag te gaan. Aan de grens een prachtige poppenkast van de chinezen : een laserpistool op je hoofd i.v.m. De SARS die registreet of je boven of onder een bep. Minimum waarde zit, dan door naar het volgende hokje maar er gebeurt helemaal niets met formulieren en je krijgt geen stempel in je paspoort want ‘ze’ willen vooral niet weten dat je in Tibet bent geweest ! Dat is onze eerste kennismaking met China. Er wordt ook steevast over China en een Chinese gids gesproken en niet over Tibet en Tibettaans.

We slapen in een vreselijk hotel en de 1e kennismaking met het chinese sanitair is daar. Kleine en grote boodschap gezellig met 4 man naast elkaar, zonder deur en zonder tussenschot van wel 50 cm hoog, je maakt nog eens een chinees buurtpraatje 🙂 De 2e dag brengt ons naar Lhatse waar we pas om 23.30 uur aankomen vanwege het oponthoud dus van de 1e dag. Werkelijk een prachtige, basic, kamer met tibettaanse schilderingen. De volgende dag weer vroeg op en door naar Shygatse (diverse schrijfwijzen mogelijk). Hier krijgen we een dusdanig verschrikkelijke ‘dorm’ dat ik alleen nog maar aan de holocaust kan denken. We boeken ook een kamer en betalen bij. Onderweg worden we getrakteerd op werkelijk de prachtigste uitzichten waarvoor ik graag naar de fotogallerij verwijs.

Dag 4 gaan we eerst naar het klooster van Shygatse, het Tashilhunpo Monnastary. Werkelijk prachtig om te zien. Een wirwar van steegjes en onderkomens en met een paar slimme ‘overtredingen’ komen we nog toch ook aan beelden van binnen het klooster (je mag nergens filmen en fotograferen….als ze het zien 🙂 )
Ik schite meer dan een rolletje vol en daarna kunnen we op weg naar Gyantse…….dachten we. Een belg scheen iets fout gezegd of gedaan te hebben t.a.v. Een monnik en dus konden we met het gehele gevolg naar het politiebureau en de Belg zelfs naar binnen. Na 3 kwartier bleek het een groot misverstand te zijn. Het was een Belg uit een belgische reisgezelschap, maar leg het maar eens uit. De gids zei niets, die scheet in zijn broek voor de Chinezen, maar de Belg was niet op zijne toetje gevallen en heeft zichzelf gered !

Dus toch op naar Gyantse waar we een kasteel boven op een berg hebben bezocht en via zeer authentieke tibettaanse straatjes kwamen we bij de Kumbum tempel met bijbehorend klooster. Prachtig.
We hadden weer een betere slaapplaats en de volgende dag, de 5e, zouden we Lhasa bereiken. Dat was weer een normale rit van rond de 7 a 8 uur. Lhasa was een enorme tegenvaller kwa architectuur. Bijna niets van wat je in de film ziet is er nog. Aleen maar grote Chinese gebouwen met gouden chinese tekens op de muren. Er is nog 1 wijkje waar het is zoals het vroeger was en daar trekken ook alle backpackers naartoe : Barkhor Square met de Jokhang tempel.

Werkelijk heerlijk om daar gewoon de dag te zitten, te lezen, en te kijken (en fotograferen) naar alles wat voorbij komt. Samen met 2 Italianen boekten we een Landcruiser voor 5 dagen om het patteland op te gaan. Dat was de beste beslissing van ons Tibettaans avontuur, afgezien van de DWEIL van een chauffeur die we kregen. Er was ons een engels sprekende beloofd……nog niet eens YES en NO kwam er uit zijn mond. Uiteindelijk hebben we maar 50% van de trip betaald omdat er 2 evenementen door de neus werden geboord en we alles onderweg zelf hebben moeten regelen, van guesthouse tot entree-prijzen.

In 5 dagen hebben we het Namtso-lake gezien, het op 1 na grootste zoutmeer van China. Erg leuk als je ‘s-avonds aan het meer in een tent zit te eten en vraagt om zout bij het eten; nee, zout hebben we niet. Erg leuk. Wel een prachtig turquoise meer en een prachtige rots met gebedsvlaggetjes en biddende en prosternerende (staan, knielen, liggen en weer staan….3 passen lopen en weer alles herhalen en dat 11.111 keer) mensen. De volgende dag naar een festival wat we dus niet hebben gezien vanwege de communicatie met de chauffeur. We waren te laat. Wel de volgende morgen bij het klooster de zegening van een Thanka van 10 bij 10 meter gezien. Dit werd gedaan door de hoogste Lama van het klooster……een jochie van 6 jaar.

Die dag gingen we door naar Tidrum waar we 2 naachten zouden bijven. We moesten echter het contract laten zien want de chauffeur wilde de volgende dag naar huis en dat terwijl hij het programma van 5 dagen zwart op wit bij zich had…..een DWEIL dus. Afijn, het werden de mooiste dagen van Tibet. Blauwe lucht, warmwater bronnen bij het guesthouse en een prachtwandeling de berg op. Op 4600 meter de Nomaden gezien in tenten met hun kudde Yaks en verder helemaal niemand, waanzinnige ervaring. Uiteraard de nodige foto’s gemaakt en toen weer terug naar beneden. De volgende dag was het slotstuk van de reis, het Drigung klooster waar we waarschijnlijk een sky-burrial zouden zien. Daar aangekomen konden we het wederom zelf uitzoeken, de chauffeur stapte alleen uit.

We vonden een monnik die ons het kaartje van het klooster verkocht. Via handgebaren vroegen we of we een sky-burrial konden zien. Hij wees naar een paadje en met zijn vingers naar boven…..lopen dus maar. Het regende, HET decor voor een sky-burrial. Ik zal niet in detail treden (voor details kan je een verzoek per mail indienen) maar stel je maar voor dat een mens wordt gefilleerd en daarna door zo’n 100 gieren binnen 10 minuten tot een skelet wordt verwerkt. Dat wordt fijn gehakt en met poeder vermengd en dat wordt ook door de gieren opgegeten. De perfecte manier om ‘naar boven’ te gaan daar de ziel het lichaam in de 1e 24 uur al heeft verlaten.

Dat we stil waren zal niemand vreemd vinden. We reden terug naar Lhasa ieder met ijn eigen gedachten. De volgende dag nog wat rondgekeken, de Potala bezocht en wat souvenirs gekocht (ECHTE outdoor kleding….made in China, ECHT dus).
De volgende dag zouden we met een bus terug gaan naar Kathmandu. Uiteraard gaat alles op zijn Aziatisch; er was geen bus; er was geen auto; er was wel een auto; we kregen ons geld terug en er was opeens weer een auto. Afijn, een auto dus en 2 dagen later stonden we aan de grens. Het is het seizoen van de landslides (aardverschuivingen) en dat hebben we geweten; bus in bus uit, auto in auto uit, door watervallen en modder maar na 10 uur i.p.v. De gewone 5 uur waren we in Kathmandu. Heerlijk om je weer in het Nepalees verstaanbaar te kunnen maken 🙂