Als we eindelijk in Pokhara zijn om te gaan uitrusten van onze trekking hebben we alweer gehoord dat er een algehele vervoersstaking komt van 3 dagen en wel op 18, 19 en 20 september. Het is de 14e ‘s-avonds om 8 uur als we dit horen. We moeten dus plannen gaan maken voor de resterende tijd want 1 oktober moeten we zeker in KTM zijn voor het ontvangen van de www.rugzakreis.nl maar we willen er niet ruim 2 weken zitten, daar in de Thamel.

De eerste 2 dagen kenmerkten zich puur door het hoge ‘relax-gehalte’. Heerlijk uitrusten van toch wel een vermoeiende trekking over 300 km . De volgende dag, de 15e dus, vonden we een goed terras, Boomerang, waar het goed toeven was. Boekie mee, lekker wat drinken en eten en eigenlijk verder gewoon niets doen. We sliepen erg lang uit, zaten pas om half 11 aan het ontbijt en luierden verder dus de gehele dag.

We gingen ons eens beraadslagen wat we verder zouden kunnen doen. We wilden heel graag naar het Bardia-park, maar ook daar waren al wat maoisten-aktiviteiten geconstateerd en op de dinsdag zagen we in de krant een verongelukte bus (43 doden) vlakbij het Bardia-park. Dit bericht plus daarbij opgeteld dat het een busrit van 14 uur zou zijn, waarbij er ook ‘s-nachts gereden zou worden, deed ons besluiten niet naar het Bardia te gaan, dan maar een andere keer in een ‘solo’vakantie’ met een retourtje vanuit Kathmandu. het ‘s-nachts in Nepal rijden worden sowieso afgeraden vanwege de grote kans op ongelukken.

Wat dan wel ? Ondertussen was het dus alom bekend dat er voor 3 dagen een algehele vervoersstaking zou zijn en we nergens meer heen konden vanaf de 18e september. Aktie was geboden. We belden nog eens naar de Dutch Bakery om te zien of we een kleine expeditie konden maken. Dat werd te kostbaar want alle spullen moesten vanuit KTM komen. Wat bleef er dan nog over ? Het Chitwan met een mooi resort buiten het park maar met zwembad, raften, mountainbiken of terug naar KTM ??? De fiets had Car geen zin in, terug naar KTM was ook geen optie want dan zouden we nog langer in de Thamel zijn en dat wilden we niet, bleef dus over het raften en het Chitwan.

Aan de overkant van ‘ons’ restaurant zagen we een bureautje voor het raften. Het bleek een gouden keus te zijn. Shai Rafting…..zeer vriendelijk, duidelijke antwoorden en niet te duur. Een 3-daagse trip over de Kali Gandaki was all-in $65 p.p. Wij vonden het OK maar ze gingen pas de 22e vanwege, alweer, de staking. We bespraken de mogelijkheid van het Chitwan. De touristbus ging waarschijnlijk niet vanwege een te laag aantal reizigers. Dan maar met de local bus voor anderhalve euro. Bij een ander bureautje getjekd wat de kosten van het resort met zwembad was en dat viel erg mee….1500 rp dus dat is nog geen 20 euro.

Op 17 september stapten we in de bus naar Chitwan want anders zou de staking al begonnen zijn en we regelen de kosten van de accomodatie daar wel ter plaatse, valt er nog wat te onderhandelen. Met een uurtje of 5 a 6 waren we bij het resort na de gebruikelijke checkpoints waar je best wel een beetje gek van wordt. Alle nepalezen moeten dan de bus uit, alle tassen worden gecontroleerd maar de bejaarden, vrouwen en touristen mogen blijven zitten, alsof die het maoisten niet op een akkoordje kunnen gooien. Maar goed, we vroegen meteen hoe we naar de jungle konden. Het antwoord was simpel : NIET ! Maar…..geen gemaar er is een staking en dus geen vervoer. Dan huur ik wel een motor, zei ik ! Das ook transport en dat mag dus ook niet. Even waren we teleurgesteld maar ach, ruim 3 dagen aan een zwembad met mooi weer en een biertje kan geen kwaad.

Zo gezegd en zo gedaan. Enige nadeel was dat er geen aanvoer was van nieuwe frisdranken en dat de 1e dag de cola reeds op was, de 2e dag was de sprite op, de 3e dag was de fanta lemon op en de laatste dag konden we alleen water of bier drinken. Aangezien het bier verhoudingsgewijs heeel duur is heb ik dat tot een minimum beperkt, we blijven op het budget letten he :-). Verder dus 3 dagen niets anders gedaan dan in het zwembad hangen, lezen en film kijken, want er was een uitgebreid scala aan tv-zenders via de sateliet. Zelfs nog de champions league gezien van Real Madrid-Marseille.

De terugweg was een echt verhaal apart en dat vind je dus ook onder de ‘wereldse verhalen’ gezien de aard van alle belevenissen. We deden 11 uur over een ritje van normaal gesproken rond de 4 uur, alles veroorzaakt door, die nacht vers gevallen, 5 landslides waar bijna geen doorkomen aan was. We knepen hem behoorlijk want als we niet op tijd terug waren voor de raft zouden we ons geld ook kwijt zijn en dan waren we toch $130 kwijt geweest. Gelukkig waren we er ‘s-avonds om 6 uur en dus zelfs nog op tijd voor de meeting. De volgende dag zouden we om half 8 vertrekken.

De mannen van het raften hadden alles perfect geregeld. We waren binnen 3 uur op de juiste plek. Het was een gezellige grote groep van 28 touristen en 11 man personeel, waaronder de gidsen voor in de raft en een aantal safety-kayakkers. Bij aankomst bij de rivier werd er meteen een provisorische keuken opgesteld, iedereen hielp met het uitladen van alle spullen; boten, peddels, vesten, helmen, etc etc en een aantal dames en nepalezen sneden als gekken in de diverse groenten voor de salade. Er stond zelfs brood, pindakaas en jam klaar. Na de lunch werden de boten gereed gebracht voor vertrek. De gidsen laadden alles op de boot in waterdichte zakken die we zelf moesten inpakken. 1 Keer voordoen hoe dat moest en iedereen kon het zelf.

De trip van die dag bracht ons meteen over een aantal rapids. De rivier was totaal verschillend van de Bote Khosi die wij 2 jaar geleden hadden ‘bedwongen’. Dit was ook gaaf maar weer heel anders. Een brede rivier met veel wilde golven in het midden, maar niet veel echte ‘drops’ naar beneden. Het was ouderwets lachen, gieren, brullen bij elke boeggolf die in het gezicht van de mannen ‘op slag’ (de 2 voorste plekken) terecht kwam, waar ik er eentje van was. We zaten met 3 koppels in de boot tussen wie het allemaal goed klikte; een engels stel en een kiwi-man met een dame die hij onderweg had ontmoet. Vlak voor we bij ons kamp aankwamen gokte de gids net verkeerd voor een golf….plons, plotseling lagen er 3 dames in het water. Lachen gieren brullen want de safety-mannen waren er snel bij.

Het was tegen 4 uur dat we stopten aan een strandje waar het kamp werd opgezet, 2-persoons tenten werden neergezet (zelf doen dus), de keuken werd weer ingericht en in no time was alles gereed. Het was een perfecte dag geweest met veel zon, heerlijke temperatuur en ‘s-avonds zeer goed eten. We bleven nog lang (na)kaarten en toen werd het tijd voor het bedje. De grond was een zandbodem en sliep nog niet eens zo slecht.

De volgende dag werden we met de regen wakker. De rivier was behoorlijk gestegen en uit veiligheidsoverwegingen moesten we wachten tot die wat verder gezakt was. Eerst maar eens het ontbijt met pannenkoeken, toast en porridge (havermout), wederom overheerlijk. De tijd werd vervolgens gedood met volleybal en voetbal; het was gelukkig droog geworden. Een paar uur later dan gepland konden we alsnog met droog weer op pad. Die 2e dag was ook super, geen zon maar wel droog. Wederom diverse rapids en heftige golven. Er gebeurde geen ongelukken, niemand overboord en dus was iedereen weer zeer tevreden. Na de late lunch was het nog een uurtje door-raften tot aan onze nieuwe camping-ground. Ook nu werd het kamp weer opgezet op een zandbodem, de keuken draaide weer overuren en het eten was wederom uitstekend. Helaas werden we de volgende dag wakker met alweer regen maar in tegenstelling tot de dag ervvoor bleef het ook regenen. We hoefden maar een kort traject van anderhalf uur en daarna nog 5 uur in de bus terug naar Pokhara. Eigenlijk viel het wat tegen die 3e dag, maar het is niet anders te doen. Als je de 2e dag langer maakt kom je ‘s-nachts in Pokhara aan (want je ontkomt niet aan de 5-uurs busrit) en das ook geen pretje. Een zeer geslaagde trip, ontzettend goed personeel en materiaal…..een aanrader voor iedereen die nog wil gaan. Morgen met een ochtendvlucht naar KTM, relaxen en de rugzakreigertjes een hartelijk welkom heten !

Zet maar koud die Kingfishers !