En uiteindelijk ook nog wereldreis.nu

Het is 1 oktober en  Caroline en ik zitten in de tuin van het Kathmandu Guesthouse. We hebben het er al tijden over : vandaag of morgen komen Rob en Jacky. We mailen al ruim een half jaar met ze en bekladden elkaars gastenboeken, maar binnenkort staat dan de echte ontmoeting voor de deur. Waar zouden ze nu zijn ? Hoe was Tibet voor hun ? En hoe zijn ze in het echt natuurlijk !? Allemaal vragen die door ons hoofd spookten en waarschijnlijk waren zij net zo nieuwsgierig als wij.

Als Caroline in de middag iets van onze kamer wil halen loopt ze de tuin uit naar de receptie. Ze blijft we lang weg denk ik nog, al typende op mijn schattig aaipekje. Plotseling hoor ik een hoop lawaai en gekakel de tuin inkomen, 1 en all nederlands gebrabbel. Ik kijk op en zie 3 lachende gezichten waarvan er 2 gedeeltelijk nog schuil gaan onder een ‘buff’, want zo staan ze ook op de foto die te zien is op hun eigen site……dan zouden we ze sneller herkennen. Of ik deze mensen ken ? vraagt Car aan mij. Meteen een ge-heeeee en hallo en welkom in Kathmandu. We gaan er meteen bij zitten, biertje bestellen en open zetten die spraakwaterval want we willen allemaal vertellen wat we al hebben gezien, gedaan, ervaren maar vooral hoe we dachten dat het zou zijn elkaar eindelijk te ontmoeten. Het leek wel een blind date.

Eenmaal van de 1e verrassing bekomen is het een heen en weer gepraat van de diverse ervaringen, gastenboeken van anderen komen aan de orde als ook de reis naar en door Tibet natuurlijk. Als snel blijkt dat we elkaars site goed in de gaten hebben gehouden en weten we eigenlijk vrij veel. Uiteraard komen de diverse attributen aan de orde, zo ook de veel besproken schoenen waar ze nog steeds blaren op lopen. Tjaa, je moet iets over hebben voor een sponsor (ondertussen zijn ze wel verruild voor een paar echte nepalese stappers). Het was nog lang erg gezellig en de eerste dagen hebben wij (de ervaren Kathmandu-gangers…ahum) ze de diverse restaurantjes, winkeltjes en andere interessante zaken getoond, hoe er te komen en wat er voor te betalen.

Dan op 21 oktober ‘s-avonds vinden we een berichtje in ons sleutelvak van het guesthouse dat John & Stef toch ook al gearriveerd zijn en later zelfs blijkt dat ze 1 etage onder ons zijn geweest in het restaurant waar we zaten te eten. De volgende dag was de enige volle dag dat we samen waren EN dat Rob & Jacky onze sponsoropdracht moesten uitvoeren. Gezellige middag die in de avond nog eens werd overgedaan met ons laatste diner……uiteraard in New Orleans.

De volgende morgen bij het ontbijt, alweer in New Orleans, afscheid genomen van de wereldreizigers waarbij er bij iedereen nog 1 vraag op de lippen bleef liggen die 23e oktober : komen we elkaar nogmaals ergens tegen en zo ja waar ?

Rugzakreis.nl, Wereldreis.nu en Travel4us.nl …..een gezellige combinatie !