Van Besisahar tot aan Tal 8-9-10 dec

Het is donderdag 8 december als de wekker om 05.45 afgaat. Kort geslapen, beetje rumoerig op de gang, maar na 1 vermanende opmerking + vraag was het weer rustig 🙂 De taxi stond voor de deur en met 5 minuten waren we bij de bus. Nog niet uitgestapt of Caroline kreeg al een plastic tasje in haar handen geduwd….voor de broodjes die te koop werden aangeboden, nou ja, opgedrongen. Eenmaal in de bus ging al vrij snel de altijd gezellige muziek aan op een dusdanig volume dat het net begint te vervormen. Ah leuk, meneer Chung (Ik Hou Van Holland ) was aan het zingen. Helaas zat Guus Meeuwis niet in de bus, dus we hebben niet geraden welke liedje hij zong. Nog 1 tussenstop gemaakt en toen in 1 keer door naar Besisahar. Mijn rugzak zat onder de suikerplaktroep die ook op het dak van de bus lag, maar met een doekje en wat water  was het nog net schoon te krijgen. Nog even wat eten en toen begonnen aan de trail.

Als ondertussen bij de trekkers bekend staan ze in Nepal ook niet stil en zijn er voor een redelijk deel wegen aangelegd. Een weg wil zeggen dat een graafmachine  “ iets” heeft afgegraven en zo vlak mogelijk gemaakt. Een bus kan net 15 km/u rijden. Alleen maar zand en stenen, maar voor de bevolking een gigantische vooruitgang. ook zijn ze bezig met alternatieve trekkingroutes zodat je niet langs/over die weg hoeft te lopen, die is uiteraard erg stoffig. Eenmaal op die alternatieve route kregen we meteen weer het gevoel van “Ja, dit is het, hier komen we voor” Helaas misten we ook een aanwijzing waardoor we alsnog langs de net aangelegde nieuwe electriciteitscentrale kwamen. Toch wel gaaf om te zien hoe hier ook de vooruitgang gewoon doorgaat, maar wij 13 jaar geleden op een smal paadje liepen staat nu die centrale en loop je over een weg van 3 meter breed. Das wel ff anders dan toen, maar goed voor de bevolking. Wij proberen uiteraard zoveel mogelijk van die sidetrails te pakken.

Om Half 4 waren we toch al 1 dorp verder dan van te voren bedacht, dus gestopt, koud gedoucht en een heerlijke pot thee besteld. De route bekeken en gelezen voor morgen om vervolgens te genieten van een heerlijke Dahl Bat (rijst, aardappelen met een milde curry, spinazie en linzen)  Om half zeven naar de “kamer” om nog te lezen  en vroeg te gaan slapen want je wordt hier op zeker om 6 uur wakker.

9 december

Na een ontbijt met porridge (havermout) gaan we op pad voor onze 2^e dag. Nog niet al te moeilijk maar wel al flinke steile stukken omhoog en weer omlaag want we lopen nog door het eerste deel van het dal. Na ruim 2 uur is het tijd voor een kop thee, wat ik ondertussen weer ouderwets in het Nepalees kan bestellen……..en we krijgen nog thee ook 🙂 De uitzichten zijn fenomenaal, blauwe lucht en het is gewoon heet, rond de 25 graden. We komen trekkers van diverse nationaliteiten tegen, of eigenlijk….die halen ons in. Tja, 13 jaar geleden liepen wij iets sneller, maar dat is nu het uitgangspunt niet. We hebben alle tijd en gaan ons dan ook niet over de kop lopen.

De weg die er voor een groot gedeelte is gekomen voert ons langs plaatsen waar we 13 jaar geleden ook waren maar we herkennen niets. Plots komen we aan bij een plaatsje aan de overkant van een hangbrug en ik zie meteen : daar hebben we geslapen. Caroline herkent het ook, maar deze keer zijn we er veel te vroeg en lopen door. In het volgende plaatsje is het dan 3 uur en besluiten daar te stoppen. Er is internet en een echte warme douche. De familie weer even bericht dat alles goed gaat, nieuws gelezen, eten en weer vroeg naar bed.

10 december

We zijn om 8 uur klaar met het ontbijt en gaan op pad. Vandaag moeten we iets eerder lunchen dan gisteren want na 4 uur is het tankje bij Caroline aardig leeg. Eerst weer na 2 uur de vertrouwde thee en dan door……….maar we missen een bordje. We lopen een redelijk eind omhoog en ik wist dat we over een brug moesten……….die ik helemaal beneden zie liggen 🙂 Omdraaien en weer terug naar beneden. In het dorp zie ik hoe het fout ging. We werden afgeleid door een Nepalees spel wat ik thuis ook heb, daar liepen we naartoe en precies daar aan de andere kant van de weg stond het bordje.

Afijn, afdalen en onderaan de hangbrug over en aan de overkant weer steil omhoog, leek het stukje in de croix de fer wel, voor de kenners. Door het verkeerd lopen zaten we toch net te laat aan de lunch, maar Caroline beet dapper door. Na de lunch, volle borden macaroni (er gaan er nog vele volgen), lazen we op de kaart : long hot steep climb = lange warme steile klim. Maar na de klim lag het dorpje waar we moesten zijn. Het was een hele smerige klim, we kwamen nog een ander Nederlands stel in hun afdaling tegen en die hadden een drager mee die weer een drager kende waar wij 13 jaar geleden mee gelopen hebben. Zelfs in de Himalaya is het een small World.

Eindelijk boven, Caroline was er klaar mee, afdalen, naar een guesthouse, warme douche, eten en op bed liggen. Morgen een lange dag met 800 hoogtemeters. Gelukkig goed internet hier, dus alle foto’s even bij google veiig gesteld en maar meteen dit verslagje gedaan.

Suba din = fijne dag

Foto’s van de eerste 3 dagen
https://goo.gl/photos/MTxFwoHUm3rud92C8