1 – 2 december

Afscheid genomen van Aris en Berthy en op tijd naar de gate. In no time zitten we te praten met een Nepalees die Nederlands spreekt, hebben wij weer. In 1990 geboren en in 1992 gevlucht van Bhutan naar Nepal. Ruim 17 jaar als vluchteling geleefd (toen zijn hele leven dus) in een hutje met vader, moeder, broer en zus en vervolgens op uitnodiging naar Nederland gebracht, Harderwijk. Zo zie je het op TV en zo zit je naast een ex-vluchteling.

In Kathmandu afscheid van hen genomen en zsm naar het guesthouse want Caroline was doodziek van het laatste stuk vliegen. Visum, geld en taxi op de luchthaven kunnen regelen en om 14.00 lokale tijd stonden we hartje Thamel………zonder guesthouse want de chauffeur kende ons guesthouse niet. Uiteraard zei hij JA toen we instapten.

Maar ik had de details op mijn telefoon, dus 1 van de vele reisbureautjes binnen gestapt en die belde even voor mij en nog geen 10 minuten later werden wij door iemand van het guesthouse opgehaald. Net buiten de Thamel, standaard kamer maar de douche is warm. Caroline knapte langzaam op dus even wat eten bij ons vertrouwde adresje New Orleans. Er wordt veel opnieuw opgebouwd maar ook is er nog heel veel herkenbaar van onze laatste keer hier (2003) Je wordt weer aangesproken met ” you want smoke” ? Massage with happy end? ……….. en dat vragen ze dan alleen als Caroline niet meer op gehoorafstand is.

Morgen maar eens een mooi stukje wandelen richting de monkey temple oftewel Swayambutnath.

Subha ratri
(fijne avond………..het is hier 4 uur en 3 kwartier later en waarom dat zo is moet je maar even googlen )

En de foto’s : https://goo.gl/photos/bzGoYTesPmJZEAsz8