Daar kunnen we kort over zijn…….onze enige ECHTE rustdag tijdens deze trekking!
23 december
We gaan weer op weg vanuit Tukuche naar Ghasa. Een relatief makkelijke route, niet veel klimmen, af en toe wat “up and downs” zoals z dan zeggen en soms “Nepali flat” maar het was geen probleem en konden alles goed verwerken, zeker na de rustdag. De volgende dag weer verder naar Tatopani war de Hot Springs al op ons liggen te wachten. In het boekje van Andrees de Ruiter “Trekking the Annapurna Circuit” maar dan via de NATT trails, lezen we dat we weinig “op de weg” hoeven te lopen. Er zijn verschillend side trails die we dan ook maar wat graag gebruiken. Overigens valt het verkeer in december ontzettend mee. Als we 4 jeeps per dag zien is het veel. Via leuke plaatsjes komen we o.a bij Dana waar we even wat eten. De Apple pancake wordt favoriet deze trekking net als de coconut cookies. Voor minder dan een euro koop je een pakje met 20 kleine koekjes die je in 10 min opeet. Toen we lazen dat het een en al koolhydraten en eiwit was zijn we ze nog vaker gaan kopen. Net na het middaguur komen we bij de uitgekozen lodge en precies bij onze lodge werkt die dag de wifi niet. Geen nood, aan de overkant kon je voor 1 euro het internet gebruiken en dus het thuisfront weer even van de nodige info voorzien.
Nadat alles in onze kamer lag en we wat gegeten hadden ging het richting de Hot Springs. Je moest een klein bedrag toegang betalen, maar dan kreeg je ook wat. Twee grote vierkante baden met water van ruim 30 graden. Heerlijk is nog zachtjes uitgedrukt na 18 dagen lopen. We hebben er meer dan 2 uur in gelegen, met meerdere nationaliteiten gezellig gesproken en toen we echt volledig gerimpeld waren hebben we ons maar weer aangekleed en ging het weer richting guesthouse. Die avond superlekker gegeten, of het zo moest zijn die kerstavond. Word je op de gehele trekking doodgegooid met pasta, die allemaal hetzelfde smaken, hier was er echt een super menukaart. Chicken sizzler hadden we al snel gespot en besteld. Perfect.
De volgende ochtend, eerste kerstdag bestond ons kerstontbijt uit, jawel, pannenkoeken. Het zou een zwaar dagje worden naar Ghorepani, als we dat al zouden halen. Als je het in 1 keer zou doen maak je 1600 hoogtemeters in 1 dag en dat is niet handig. Wij stopten die dag dus in Chittre, 1 plaats voor Ghorepani . Evengoed ruim 1000 hoogtemeters met hoofdzakelijk trappen. Elke keer met 1 been je volle gewicht met rugzak op de volgende trede drukken, je gaat echt kapot. Ruim na 4 uur kwamen we in een leeg hotel. Met moeite de eigenaar gevonden en omdat het kerst was ons zelf maar eens te buiten gegaan met coconut cookies, pringles en tomatensoep. Het kerstmaal was curry met rijst, en een pot thee van een goed jaar.
Op 2e kerstdag haalden we dan toch Ghorepani maar moest ook meteen door naar Tadapani. Aparte dag wat het lopen betreft. Eerst 30 omhoog om daarna weer te zakken naar Tadapani. Tegen het middaguur kwam er bewolking opzetten, hadden wij niet gereserveerd, maar er moest toch gegeten worden. We hadden geluk, in de dining staken ze net de kachel aan en dus zaten we op de eerste rij. Eerder hadden we boven op de Deurali pass ene Marc gesproken. Een hele leuke Amerikaan die werkte voor een internationale school. Die kwamen we bij de lunch weer tegen, net als 2 Franse meiden. Wat bleek, 1 van de twee heeft een restaurant aan de kust onder Bordeaux. Uiteraard adressen uitgewisseld en gezellig zitten kletsen.
Die avond in Tadapani kwamen we Marc en Farien (uit Wenen) weer tegen en wederom was het heel gezellig. Uren gekletst en Marc was ook helemaal into triathlon en kende zijn klassiekers. We gaan elkaar opzoeken op internet want we kennen elkaars wedstrijden. De volgende morgen afscheid genomen en op weg naar Chomrung. Dat is zeg maar de toegangspoort tot de doodlopende weg naar het Basecamp. Je komt er ook weer doorheen op de terugweg. Chomrung ligt zoals bijna alle dorpjes tegen een heuvelrug gebouwd en van boven naar beneden is het niets anders dan stenen trappen lopen. Je weet dus ook al dat je op de terugweg weer alles omhoog moet lopen. Ben nu al moe. Maar goed, we kwamen boven in Chomrung aan en besloten daar meteen een kamer te pakken dan konden we de volgende dag met afdalen beginnen. De 2 Franse meiden hadden ons al gewaarschuwd, vanaf hier mag er niet meer op hout worden gestookt en dus ook geen verwarmde dining meer. Brrrrrrrr. De wifi deed het wel en dus even gezellig met thuis gebeld via de whatsapp. De kamer was prima inclusief hete douche, er kon weer wat gewassen orden.
Het eten was ook weer prima die avond. Van tijd tot tijd eet ik een Dal Bhat, de lokale maaltijd die de meeste Nepalezen 2x per dag eten, dag in dag uit. Het bestaat uit rijst, dal (soepje van linzen) een groenten curry en als je geluk hebt wat speciaal brood en pickles. Ik vind het heerlijk maar voor Car is het net te spicy. Voordeel is ook nog eens dat je altijd een refill krijgt. De volgende morgen hadden we geen haast, korte etappen, en dus in het zonnetje ontbeten om daarna aan delange afdaling te beginnen……en lang wassie. Onderaan een hangbrug over en meteen weer een felle klim van een half uur. Vervolgens door 2 plaatsje waaronder Sinuwa waar we wat gingen eten. Hier kwamen we een ontzettend leuke Koreaanse jongen met zijn gids tegen en die zouden we nog een paar dagen meemaken. Meteen al veel gelachen en hij had een leuke humor.
Nog een klein stukje verder kwamen we in Bamboo lodge. We hoorden al snel van een andere reiziger dat dit ook weer een handige stopplaats is voor als je weer afdaalt van het ABC. Er was een loei hete douche en de kamer was ruim. Ook hier weer heerlijk gegeten en super geslapen.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
