Na 4 weken trekking zijn zelfs mijn stekels aan de te lange kant en eenmaal terug in Pokhara zocht ik dus maar eens naar “ The Barbershop”. Die was snel gevonden hoewel “shop” wel een erg groot woord was. De gehele toko had een afmeting van grofweg 4×1 meter, met 2 spiegels aan beide tegenoverliggende wanden en 2 kappersstoelen, maar dat zouden ook oude bureaustoelen geweest kunnen zijn, afgezien van een gammel hoofdsteuntje.
De man vroeg wat ik wilde terwijl hij bezig was met een andere klant. Ik vroeg wat knippen en scheren kostte en ik mocht plaatsnemen. Terwijl hij de andere klant met 1 hand aan het inzepen was, letterlijk, werd er met de andere hand even gebeld. Er was kennelijk versterking nodig. Nog geen 5 minuten later kwam er een tweede personeelslid de “winkel” binnen gelopen. Ondertussen liepen er steeds mannen en jochies in en uit van achter een gordijn en steeds naar zichzelf kijkend in de spiegel.
De tweede man nam de zeeppartij van de eerste over en de man die ik aangesproken had ging zich over mij ontfermen. Ik kreeg een keurig zeiltje omgehangen en na de gebruikelijke vraag “wer joe vrom?” kon hij beginnen. Ik vroeg of hij een elektrische tondeuse had? Hij zei JA en rende de shop uit. In de laatjes had ik alleen maar scharen en vettige kammetjes zien liggen en een spons. Waar die voor was kwam ik pas later achter.
Even later was hij weer terug. Even ergens anders een tondeuse geregeld. Hij vroeg welke “stand” en na mijn 2 vingers opgestoken te hebben ging het apparaat over mijn hoofd. Na 2 “banen” vroeg hij of alles moest? Eh…..had ik nog keus dan? Ik zei JA en hij ging verder. Afijn, met mijn weelderige haardos was de klus met 2 minuten geklaard. Alvorens met scheren te beginnen kwam “de spons” ten tonele. Waarschijnlijk had hij er vorige week nog de auto mee gewassen, maar hij was nu in ieder geval droog en overtollige haartjes werden met ferme vegen van mijn hoofd verwijderd.
Zeiltje uitkloppen en een andere nieuwe 2e hands grote theedoek kwam tevoorschijn. Het scheren kon beginnen en wie geschoren wordt moet stil zitten had ik altijd onthouden, zeker met die levensgevaarlijke echte scheermessen. Het inzepen ging met de kwast en wat koud water. Er werd een nieuw mesje in de houder gezet en beetje bij beetje gleed het mes over mijn gezicht. Het afgeschoren schuim met haartjes veegde hij keurig af……….aan zijn eigen hand . Toen die te vol was werd dat weer van zijn hand gehaald met het scheermes en weer aan een stukje krant afgeveegd. Zijn ritueel dacht ik dan maar.
Afijn, scheren was klaar……….dacht ik. Maar nee, nog een keer de kwast over mijn gezicht en nogmaals even “nascheren” met het mes. Ondertussen was de man naast mij klaar en was zijn hoofd ook gemasseerd en zat zijn haar volledig door de war. De klant rommelde zelf in het laatje van de kapper en ging zelf zijn haar kammen, betaalde en verliet “de shop”. Dat kammen hoefde ik in ieder geval niet te doen.
Na de 2e scheerbeurt werd er water over mijn gezicht gesmeerd en ging er een blok “aluin” over mijn gezicht om eventuele wondjes te dichten. Keurig. Daarna weer die spons. Toen werd er een duistere pot open gedraaid. Ik kreeg een crème kleurig iets met zand op mijn gezicht. Vrouwen noemen dit geloof ik “scrub”. Het enige wat ik dacht was : daar gaat mijn bruine kleur. Er bleven gelukkig nog wat vel op zitten en ik dacht dat ik klaar was. Mis. Een 2e pot werd open getrokken, deze keer met roze crème. Geen idee waar het voor was. Ik dacht dat ik klaar was. Mis. Uit het laatje kwam nog een blauw doosje. Die kende ik. De ouderwetse NIVEA. Her en der een likkie en weer smeren. Kwam toch weer die spons voorbij. Ik dacht dat ik klaar was. Mis. Mijn hoofd werd nog even gemasseerd. Toen ik dacht dat mijn wenkbrauwen boven op mijn hoofd zaten en het vel van mijn neus op mijn voorhoofd was beland was ik inderdaad klaar…………nadat ik weer water in mijn gezicht kreeg, nog weer een handdoek over mijn toetje en nog de vraag of mijn rug en schouders nog gemasseerd moesten worden?
Ik was nu echt wel klaar met alles en zei dat het zo prima was. Voor je schouders is het echt beter hoor, probeerde hij nog, maar ik wimpelde het af en wilde graag afrekenen. Het knippen was RP 350 en het scheren RP 250, dus een snelle rekensom leerde mij dat ik RP 600 moest betalen, omgerekend nog geen 6 euro. Maar deze vriend pakte de prijslijst en wees op de “facial” van RP 1000. Ja sorry, ik heb gevraagd om knippen en scheren, dat jij er meer van maakt kan ik niets aan doe en ik kon niet weten dat het niet bij het scheren hoorde. Ik gaf hem 1000 en hij gaf 200 terug en zei dat het goed was. Ik was er klaar mee.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
