De volgende morgen door Bamboo Mama uitgezwaaid en wij riepen al : tot over 3 dagen.  Het is dan de 29^e en mijn beste vriend is jarig. Hopen op internet bij onze aankomstplaats. Het gaat vandaag verschillende keren flink omhoog, maar het is wederom mooi weer en waar we kunnen pakken we (thee)pauze. Ondertussen plas ik al thee maar dat mag de pret niet drukken. In het plaatsje Himalaya gaan we wat eten, maar jemig, wat is het daar druk. We hadden het al gelezen, het i DE vakantieperiode voor de Chinezen, Koreanen, Japanners en Australiërs. De ene na de andere grop. Dat wordt nog wat met een kamer regelen want niet alle lodges zijn open in december.

Deuralie is ons eindpunt. De aardige gids Tom (van de Koreaan Lee…..what else) zou proberen voor ons een kamer te scoren. Eenmaal in het dorp aangekomen zitten de hoogtemeters flink in de benen, net als 23 dagen lopen. Het begint allemaal zijn tol te eisen en………..de kamers zijn allemaal vol. Ik kom de eigenaar tegen en met een beetje geluk geeft hij ons toch een kamer. Car ritselt vlak voor het naar bed gaan extra dekens uit een ander hok en we kunnen redelijk wat uren maken. Heten is wederom in een koude dining, zeg maar tegen het vriespunt aan, dus iedereen zit met 4, 5 of 6 lagen kleding aan te eten. Na het eten naar bed, want daar krijg je het niet koud, maar je ligt er dus wel 12 uur in. De volgende dag wordt de jump naar ABC (Annapurna Base Camp), maar dat het geen ABC-tje is weten wij nog heel goed van onze eerste keer.

Het was een behoorlijk koude nacht en dus maar zo snel mogelijk ontbijten om te kunnen gaan lopen, daar word je warm van. In 4 uur tijd 1000 hoogtemeters overbruggen. We wisten wat er kwam alleen die eerste klim richting het Machapucchre Basecamp waren we even vergeten. Caroline wilde daar niet eens thee drinken maar meteen door, dan zijn we er maar mee klaar zei ze. Gestaag ging het verder omhoog en na 3 uur zagen we het basecamp liggen. Foto gemaakt en weer door en na precies 4 uur stonden we op het basecamp, 15 jaar na de eerste keer. Toch wel even een traantje weggepinkt, al was het maar voor het ongelooflijke doorzettingsvermogen van Caroline.

Die middag heerlijk in de zon gezeten, foto gemaakt bij het monument en daarna de ijskoude avond afgeteld richting het eten om daarna te kunnen gaan slapen. Zo gezegd zo gedaan en de volgende morgen even na 8 uur aan de afdaling begonnen, 1800 hoogtemeters in 1 dag gedaald om die avond weer te gaan slapen, als een os, in Bamboo Lodge. Het is 31 december. Nog niet eerder lagen wij op oudejaarsavond om 8 uur in bed. Als een roosje geslapen. Bij het ontbijt was het een vrolijke boel, allemaal Happy New Year, maar toen toch echt weer op pad.

We moesten terug naar Chomrong, je weet wel, van al die trappen. Een uur lang ongelijke trappen steil omhoog lopen, maar we hebben het gehaald en 20 meter van het guesthouse vandaan brak het noodweer los. Regen, hagel en keiharde wind, maar wij zaten binnen aan de soep. De laatste echte hobbel was genomen. Nu nog 2 dagen naar beneden lopen richting de bus. Op 2 januari vanaf Chomrong een uur lang steile trappen afgedaald. Ook daar word je moe van, helemaal als je er al 26 dagen op hebt zitten. Vandaag vroeg gestopt om morgen de laatste 3 kleine uurtjes naar de bus te lopen.

Het was een super ervaring, maar ontzettend zwaar om dit allemaal achter elkaar te lopen, maar we hadden het niet willen missen.

De foto’s : https://goo.gl/photos/MxY6QhJJ8Lu28i87A