Het begin van eindelijk weer een vakantie sinds de bekende Corona tijd. Het worden 4 korte stukjes over deze huttentocht. Wat we verder gaan doen weten we nog niet. Momenteel zitten we in een perfect hotel in Benasque met alles er op en er aan.

Maar goed, vrijdag 7 oktober vertrek vanuit Confolens naar de voet van de Pyreneeën waar we een overnachting hadden geboekt. Onderweg kwamen we er achter dat ik alles thuis keurig niet had afgesloten. Alles stond nog open en de sleutels hingen op een bekende plek. Gelukkig hebben goede vrienden alles weer af kunnen sluiten. Onderweg nog geen last van de staking m.b.t de benzine en diesel aanvoer bij de diverse stations en dus met een volle tank de bergen over richting Benasque op 8 oktober. Op die zaterdag 8 oktober begon ook meteen de tocht met een halve dagtocht naar de eerste hut. Eerst nog wat eten in Benasque en dan door naar de parkeerplaats waar we de auto achter moesten laten.

Het was een ronde om een berg, maar over diverse passen met de parkeerplaats weer als eindpunt. Die eerste middag was aangegeven als een tocht van 2½ a 3 uur netto looptijd. Dit klopte ook aardig en de paden waren prima. Wel even wennen weer aan het lopen met ruim 10 kilo op je rug en alles “stijgend”. Bij aankomst in de hut bleek al snel dat we niets moesten vergelijken met Nepal, wat we qua hiken zo gewend zijn/waren.

Volledig afgesloten van de buitenwereld, geen wifi, geen telefoon, geen 4G. Wij begrepen alleen niet waarom je die hutten zoooooo saai moet inrichten? Waarom die ontzettend lage stapelbedden? Ik kon niet eens zitten in mijn bed. Maar goed, het is wat het is en je hebt er maar mee te dealen. Die eerste dag in ieder geval overleefd, maar ja, met maar 3 uur en slechts 500 hoogtemeters en normale paden was dat geen probleem. Hoe anders het zou gaan worden wisten we toen gelukkig nog niet.

Wil je weten hoe dag 2 verliep? Lees dan maar snel verder.