Dag 3 van Viados naar Angel Uros
Redelijk kunnen slapen, alhoewel ik mijn bed moest verlaten toen ik bijna sliep. De bovenste bedden van het stapelbed waren leeg en dus ben ik daar gaan liggen om niet steeds mijn hoofd te stoten. Komen er om 10 uur toch nog 2 binnen zetten die uiteraard dat bed moesten hebben. Ik weer met alle zooi naar beneden en dus mijn hoofd gestoten in het donker. Afijn, volgende ochtend prima ontbijt en ook waren de douches er prima.
Vandaag stond er dit op het programma : Koninginnenetappe van deze huttentocht. Lang stuk stijgen tot het Collado de Eriste op bijna 2900 meter, het hoogste punt van de route. Met name het laatste deel van de klim is pittig. Daarna afdaling naar de Refugio de Ángel Orús op 2150 meter. Zuivere wandeltijd 6 a 7 uur. Wederom klopte de netto wandeltijd (voor mij). Heel jammer dat er op de website totaal niet gesproken wordt over de afdalingen. Echt, het afdalen duurde langer en was zwaarder dan het klimmen. De foto’s laten zien waarom.
Dat het een koninginnenetappe was daar kwamen we al snel achter. Er werd al gezegd dat voor al het laatste stuk heel stijl was. Het bleek niet het laatste stuk maar de laatste 3 stukken te zijn. Bedenk je hoe “een pas” boven op een berg eruit ziet. Welnu, dat kregen we dus 3x achter elkaar. Elke keer dacht je : aha, hier steken we de pas over, maar dan stond je weer op een plateau en keek je tegen de volgende zogenaamde pas aan. Gemiddeld steeg je met ruim 15% en dat dan over alleen maar (losliggende) stenen en keien.
Los van dat alles, als triatleet, vind ik het vrij vervelend wanneer de kilometerbordjes niet kloppen. Bij vertrek uit Viados was het eerste bordje “Refugio Angel Orus 10,8 km”. Boven op de top had ik al, na diverse malen vergeten te zijn mijn horloge weer “aan” te zetten, ruim 7,4 km op de klok en gaf het bordje daar aan “Refugio Angel Orus 4 km – 1 uur 50”. Nou jullie raden het al, ik had 4,5 km en netto 2½ uur en wederom een aantal keer mijn horloge vergeten. Kortom net geen 12 km en volledig gesloopt door super lastige afdalingen.
En weer waren het van die lage stapelbedden, maar deze keer was de kamer echt niet vol en had ik een dubbel bed boven voor mijzelf. Prima geslapen dus. Morgen richting de parking, een stevige klim en prachtige afdaling………beloofde de website. Was dat ook zo? Je leest het laatste deel hier.
