Als gezegd, dat plan werd werkelijkheid en in november 1999 vlogen we met een grote club richting de Big Apple.

Maar voordat we überhaupt vertrokken was er nog heel wat werk te verzetten. Hoe gaan we er heen? Hoe schrijven we in? Gaan we in clubkleding of? Sponsors? En ga zo maar dor. Samen met Leo Handgraaf (r.i.p.) nam ik het voortouw en gingen we het 1 en ander uitzoeken. We waren er qua reis al snel uit. Holland International was erg duur geworden en een reis inclusief een zeker startbewijs was een kwestie van kiezen uit slechts enkele aanbieders.

Wij kozen voor Expert Sport die een deal had met Royal Jordanian, de luchtvaartmaatschappij. Startbewijs van de marathon zat bij de deal in, iedereen blij. Elke clubtraining weer waren de ogen op ons gericht want bedenk, mobieltjes en dus ook whatsapp waren er toen nog niet. Mail gelukkig al wel, dat scheelde.

Uiteindelijk kregen Leo en ik een aardig pakketje bij elkaar met een “eigen trui” en een waanzinnig mooi trainingspak en complete loopset van Saucony, mede voor een groot deel gesponsord door Bosch Sport Velsen. Cedo kon nu aan de bak voor de diverse schema’s want er ging divers pluimage mee als we het over snelheden hebben. 

Ook werden er meteen gezamenlijke trainingen gepland, tjonge wat was het een waanzinnig leuke groep. Begin november reisden we af naar New York. Alles was perfect geregeld en we waren in no time in ons hotel. Jetleg verwerken en hup, de stad in. Wel op tijd naar bed want we moesten zo snel mogelijk in het ritme van Amerika komen.

Ontbijten is ook daar een feest. Al die kleine tentjes met bagles en free refills voor je koffie, prachtig. De volgende dag was de registratie. Man, wat een happening. Veel ging er toen al digitaal en zoals het in Amerika gaat …… de commercie is alom aanwezig en dus gingen we met mooie spulletjes naar het hotel.

Over de wedstrijd, iedereen heeft de finish gehaald, de ene wat blijer dan de ander en zelfs Linda die tot een paar uur voor de start nog ziek was heeft het gehaald. Een finish in Central Park wil je natuurlijk kost wat kost meemaken en vergeet je je hele leven niet meer.

De paar dagen erna uiteraard zoveel mogelijk van de stad bekeken. De Twin Towers stonden er toen nog, Empire State op geweest, Broadway inclusief een leuke dinershow en natuurlijk Time Square. Het avondeten was ook al zo’n feest, helemaal de dag van de marathon. Burgers, cola en steak, alles werd aangerukt en verorberd.

Het was mijn mooiste marathonreis ooit met fantastische herinneringen, al was het maar met 30 man in de metro zingen “mijn hoed die had 4 deuken”